Jerzy {#os#1241}Grzegorzewski{/#} jest znako­mitym chirurgiem teatru. Po opera­cji nie pozostają nawet blizny. Obo­jętnie czy potem jako autor na pla­kacie występuje Joyce, Różewicz, Kafka, Wyspiański czy Brecht - Grzegorzewski kroi według własnej wizji. Od początku swojej artysty­cznej drogi tworzy własny, odrębny teatr. Używa swoich znaków, sym­boli, krąży wokół tych samych te­matów czy nawet próbuje wciąż drążyć jeden, kiedyś woził ze sobą nawet własną rekwizytornię. Sama tkanka budowanych przez niego obrazów teatralnych jest czasem tak skomplikowana, że przydałyby się... przypisy, objaśnienie lub choć reżyserska eksplikacja. Podobno je­go spektakli wcale jednak nie trzeba rozgryzać i rozumieć - trzeba je czuć. Większość przedstawień nie ma olśniewającej frekwencji, ale czy jest to teatr tylko dla koneserów? We Wrocławiu jego ostatnie dzieło "Opera za trzy grosze" Bre­chta zyskało żywy aplauz młodzieży. Czy tylko dlatego,