Prapremiera "Grupy Laokoona" odbyła się w warszawskim Teatrze Dramatycznym przed dwunasty laty, a sztukę, tę na­pisał Tadeusz {#os#7335}Różewicz{/#} w r. 1961. Grana była wówczas w sprzyja­jącym kontekście zainteresowań i dyskusji dotyczących obu problemów, które przewijają się przez sztukę: wychowania mło­dzieży i związanych z tym sto­sunków międzypokoleniowych oraz bliskich absurdu udziwnień czy wręcz szarlatanerii w nie­których kręgach naszej awan­gardy plastycznej, żerujących na snobistycznych kręgach odbior­ców. Dziś sztukę tę odbiera się przede wszystkim jako inteligentną i zabawną farsę - z satyry żywo przemawia ze sceny tylko sprawa skostniałej tramtradracji zastępującej autentyczne i ak­tywne postawy wobec współczes­nych problemów percepcji jak również wychowania estetyczne­go. Zygmunt {#os#871}Hübner{/#} postawił więc na komediowo-farsową warstwę sztuki, a ponieważ, dysponował tak znako­mitymi wykonawcami, jak