Goldoni stworzył swego "Momolo" jeszcze wówczas, gdy częściej bywał adwokatem niż dramaturgiem. Napisał jedynie rolę dla głów­nego bohatera sztuki. Pozostałe partie tekstu miały być improwizowane według autorskie­go scenariusza. Później, gdy kontrakt zobo­wiązywał Goldoniego do dostarczania teatro­wi kilkunastu sztuk w ciągu sezonu, kome­diopisarz wykorzystywał dawne scenariusze, wypełniając je tekstem. Wysnuwam domysł, że takie najpewniej były losy "Momola". Jest to, według określenia samego autora, kome­dia charakterów. Z tradycji komedii dell`arte pozostała tu ilość 13 występujących osób. I kilka typowych postaci: Truffaldino - dale­kie wcielenie Arlekina, tragarz, brat pracz­ki Smeraldiny, Brighella - tu zapobiegliwy oberżysta, Pantalone - bogaty kupiec, ojciec Eleonory oraz Tata i Nane dwaj Pulcinelle, w potrzebie niegroźne opryszki do wynajęcia. Dla zaakcentowania swej scenicznej długowiecznością postacie te noszą w przedstawieniu