Tadeusz Rittner, autor "Głupiego Jakuba", którą to sztukę w znakomitym wykonaniu mamy obecnie sposobność oglądać na scenie "Ateneum" - w jeden z najwybitniejszych dramatopisarzy polskich pierwszego dwudziestolecia naszego wieku. Ale jego sztuki poruszają zagadnienia tak nam bliskie, mają w sobie tyle świeżości i prawdy wewnętrznego życia, a przy tym operują formą tak odpowiadającą naszym dzisiejszym wymaganiom estetycznym, że nie odczuwamy w stosunku do nich żadnego dystansu. Odbieramy je jako dzieła współczesne. Komedie czy dramaty? W twórczości Rittnera trudno rozgraniczyć te dwa gatunki sceniczne. Ich humor, cienka ironia, niezrównana umiejętność wychwytywania śmiesznostek i ułomności ludzkich, lekkość i swada dialogu, nadają im cechy komedii; ale często to tylko zewnętrzna powłoka, pod którą czai się dramat. Dramat opuszczonego serca, bolesnej rozterki, zmarnowanego życia. Tak właśnie przedstawia się sprawa z "Głupim Jakubem" - najl