Już kilka tygodni przed tą bulwersującą prapremierą w poznańskim Teatrze Nowym szeptano po kątach i sceptycznie kręcono głowami, że trwają tam próby jakiegoś obyczajowego dziwactwa, które dzieje się w wileńskim getcie, że jacyś Żydzi, w trakcie Holocaustu, tańczą, śpie­wają i bawią się w teatr. Aż wreszcie 12 maja odbyła się polska prapremiera sztu­ki, a właściwie musicalu, pod tytułem "Getto", autorstwa izraelskiego dramatur­ga Joshuy Sobola. Mogłoby się zdawać, że o zagładzie Ży­dów, którą Jan Karski określił najlapidarniej jako drugi grzech pierworodny popeł­niony przez ludzkość, wiemy tak wiele, że każdy głos w tej materii grozi powiela­niem znanych już faktów. Tak jednak przecież nie jest, o czym przekonali nas tym razem nie historycy i politycy, ani zbyt rozgorączkowani dyskutanci w tele­wizji, lecz teatr, który we właściwym momencie włączył się w wielki moralny dyskurs. I oto ze skromnej sceny, w karkołom­nym