TEATR Dramatyczny Warszawy wystawił "Wędrówkę mistrza Kościeja" Michela de Ghel­derode w przekładzie Zbignie­wa Stolarka, reżyserii Ludwika Re­né, dekoracjach Jana Kosińskiego, kostiumach Anieli Wojciechowskiej i z muzyką Tadeusza Bairda. Twórczość niedawno zmarłego dramatopisarza belgijskiego, zauważona już w czasie między wojnami i za­liczona do aktualnej wówczas awan­gardy scenicznej, zdobywa sobie te­raz rosnące uznanie, podobnie jak dzieła Witkacego. Wśród innych wczorajszych i przedwczorajszych eksperymentato­rów Ghelderode wyróżnia się tym, że wcale nie podawał się za burzy­ciela starzyzny w teatrze, lecz prze­ciwnie, jego odświeżenie widział w nawiązaniu do starych a świetnych tradycji widowiskowych i malar­skich ze średniowiecza, renesansu, a także baroku. Szczególnie Pieter Breughel był jego patronem, toteż akcję "Wędrówek mistrza Kościeja" umieszcza w czasie nieokreślonym 1 w bajecznym kraju "Breughellandia". Niesamowit