Mistrz Hieronimus - opętanie złotem. Wokół zaś tego szaleńczego skąpca krą­żą drapieżnie namiętności innych: roz­pusta, lubieżność, szalbierstwo, zdrada. Powstaje strefa zła i makabry, bez ja­śniejszego promyka. Wyzwolone z wnętrz ludzkich monstra tworzą świat straszny i groteskowy. Skąpstwo, podniesione tu do szczytowej potęgi, jest groźne i błazeńskie zarazem. Przeliczać wszystko na pieniądze: dom, żonę, psa na łańcuchu, nawet pustkę i ciszę nocną i wiatr i du­szę nieśmiertelną w wieńcu rozlicznych cnót - może tylko maniakalny poeta złota. Portret bohatera tego krwawego i farsowego moralitetu ma barwy praw­dy podpatrzonego, pospolitego życia a równocześnie jest tworem bujnej wy­obraźni artysty, zasilonej flamandzkim folklorem. Na "Czerwoną magię" pa­trzymy zrazu jak na dość odległą w kli­macie przypowieść o skąpcu, stopniowo zostajemy wciągnięci w wir i kłębowi­sko teatru świata, który pobudził (przed czterdziestu