W 1941 roku Picasso, siedząc w okupowanym przez Niemców Paryżu, napisał dziwaczną, surrea­listyczną sztukę, pełną symboli i metafor, formułowanych z Rabelaisowską dosadnością. Nazwał ją "Pożądanie schwytane za ogon". W roku 1967 Mieczysław Bibrowski opublikował jej przekład w "Dialogu". Zainteresował nią także kompozytorkę Grażynę Bacewicz, dla której sporządził libretto ba­letowe oparte na sztuce Picassa, aczkolwiek znacznie od pierwo­wzoru odbiegające. Było to ostatnie, zresztą nie ukończone, dzieło zmarłej w 1969 roku Grażyny Bacewicz. Teatr Wielki w Warszawie od dawna zapowiadał jego wystawienie. Dokończenie finałowej sceny, na podstawie szkiców pozostawionych przez kompozytorkę, powierzono Bogusławowi Madeyowi. Wreszcie, 18 marca odbyła się prapremiera "Pożądania" pod dyrekcją Mieczysła Nowakowskiego, w układzie choreograficznym Jerzego Makarowskiego i ze scenografią Andrzeja Majew­skiego. Realizatorzy uznali jednak zakończe