Aktualizacje Szekspira w teatrze, z grubsza rzecz biorąc, manifestują się dwojako. Po pierwsze metodą najoczywistszą, określonych interp­retacyjnych zabiegów inscenizacyjno-reżyserskich i - po drugie - za pośrednictwem wprowadzania na scenę sztuk współczesnych przeno­szących w teraźniejszość problema­tykę dramaturgii Szekspira za pośred­nictwem jawnej trawestacji konflik­tów i całych - wraz z postaciami, realiami, symboliką - motywów fa­bularnych dramatów Szekspira. Ów drugi sposób aktualizowania Szek­spira jest oczywiście mniej znany, mniej popularny, lecz w Polsce uja­wniał się przecież w inscenizacjach "Macbetta" Ionesco, "Lira" Bonda, sztuki Stopparda - "Rosenkrantz i Guildenstern nie żyją", czy "Po Hamlecie" Żurka. Ostatnio przed­stawieniem sztuki Janusza Głowac­kiego "Fortynbras się upił" kultywuje go Teatr Polski w Bydgoszczy. Sztuki Bonda, Stopparda, Iones­co próbowały interpretacji drama­tów Szekspira w formach współ­czes