"Fantazy" Juliusza Słowackiego może być śmiało zaliczony do gatunku romansowego - tym bardziej że data jego powstania (1844) przypada na niezwykle bujny rozkwit literatury tego typu. Wszystkie elementy dramatu przystają do schematu, jakim posługiwała się powieść romantyczna. A więc bogaty konkurent, bezduszny i zimny, skojarzony z piękną panną więc rodzice panny sprzedający ją byle zachować resztkę majątkowej świetności; więc oczywiście biedny i szlachetny owej panny kochanek. W końcu cała rzecz zakończona wzniosłym i pokrzepiającym morałem: miłość zwycięża. Na czym polega maestria Słowackiego, że z tak nieskomplikowanej fabuły wywiódł dzieło misterne, finezyjne, odległe od potocznych pierwowzorów? Wbrew treściowemu schematowi, "Fantazy" jest utworem niejednoznacznym. Żadna prawie z postaci nie mieści się w ramach czarno-białego podziału charakterologicznego. Słabości i przywary bohaterów znajdują podtekst dramatyczny. Hrabina Res