Rok 1841 stanowi bardzo ważną datę w historii polskiej literatury: powstaje wówczas "Fantazy" - najpiękniejszy pewnie dramat napisany w języku polskim. Tak często bywa, że drobne przyczyny wywołują wielkie skutki. Skończył się właśnie w twórczości Słowackiego pierwszy okres wieszczenia, a nie ogarnęły jeszcze poety mgły towianizmu. Czadowi spalanych uczuć należało dać ujście; nieszczęśliwy kochanek stał się szczęśliwym artystą. Bo "Fantazy" jest rzeczywiście aktem literackiej zemsty, wymierzonym w Zygmunta Krasińskiego i panią Joannę Bobrową. Akt ów ukryty został starannie w sekreterze; nadejdzie przecież czas, kiedy świat dowie się o magnetyzmie umysłów, kiedy romantyczni kochankowie zostaną prześwietleni. Słowacki jest jednak za wielkim poetą, by mógł poprzestać jedynie na pamflecie. Ale skoro już ma być pamflet - niechże będzie wymierzony przeciw całej szkole romantycznej pozy, trzeba mu nadać znaczenie ogólniejsze. Tak s