W twórczości Słowackiego obok "Kordiana", "Mazepy" i "Marii Stuart" właśnie "Fantazy" należy do sztuk najczęściej wystawianych. Dramat ten, choć zrealizowany po raz pierwszy na scenie jeszcze w roku 1867, zdobył sobie trwałą pozycję w repertuarze naszych teatrów dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym zwłaszcza po niezwykle pięknej inscenizacji Juliusza Osterwy w roku 1929. W tym znakomitym spektaklu obok samego Osterwy występowali aktorzy tej miary co Irena i Ludwik Solscy oraz Józef Węgrzyn. O ile nikt z krytyków nie kwestionuje wysokiej rangi artystycznej "Fantazego", o tyle wciąż brak między nimi zgody co do najwłaściwszej, najbardziej trafnej jego interpretacji. Spory wokół "Fantazego" toczą się po każdej jego inscenizacji teatralnej, każda bowiem nieco odmiennie odczytuje jego sens i każda inaczej rozkłada akcenty. Dla najbardziej socjologizujących krytyków "Fantazy" jest przede wszystkim dramatem antyfeudalnym. Niewątpliwie zawiera o