Z końcem sezonu łączą się u nas zadziwiające praktyki te­atralne. Przed samym zam­knięciem widowni na lato daje się pospiesznie premiery i zaraz się je zdejmuje z afisza, przesypuje nafta­liną, żeby mole nie zjadły i chowa do teatralnych magazynów, gdzie czekają jesieni, kiedy dopiero zaczną pulsować repertuarowym życiem. W tym roku poszedł już w Teatrze Wielkim "Dziadek do orzechów", w warszawskiej Operetce "Życie pa­ryskie", a będzie jeszcze przy placu Teatralnym w nowej inscenizacji balet "Pan Twardowski". Po takiej krótkiej uwadze, aby na wstępie trochę Czytelników zadzi­wić, dążę dalej, pragnąc ich z ko­lei podniecić! Balet Piotra Czajkowskiego, według romantycznego opo­wiadania E. T. A. Hoffmanna "Dzia­dek do orzechów'', jest w powojen­nych dziejach warszawskiego Teatru Wielkiego pierwszym przedstawie­niem dla dzieci. Że zaś ostatni dzie­cięcy balecik o międzynarodowej renomie, "Wieszczkę lalek" Józefa Bayera (dyrygent spektakli