Czytam w programie, że prapremiera tej Komedii odbyła się dopiero w roku 1952 we Wrocławiu. Niemal sto lat minęło od napisania utworu do jego scenicznej realizacji. Jakże krzepiące dla współczesnych drama­turgów takie przypomnie­nie, że dawniej też różnie bywało, bo asekuranci-dyrektorzy woleli zaoszczę­dzić sobie kłopotów i nie grać autorów "kontrower­syjnych..." W przypadku Komedii lęk był uzasadniony. Dziś jeszcze bije z tego tekstu gniew i satyryczna pasja. Tchnie z niego mimo wielu komediowych roz­wiązań i rozrzucanych hoj­ną ręką żartów - świadomość przegranej, nieu­chronność klęski jednostki uczciwej i dobrej w świecie Prezesów i bogatych nie­robów. Dusza, serce - to dwie lutnie, Ale brzęczą czegoś smutnie - pisał Apollo Nałęcz-Korzeniowski w Przedgromie, objaśniając w rzeczach przeznaczonych dla teatru, skąd bierze się ów smutny ton... Należy pochwalić Te­atr Dramatyczny za trafny wybór pozycji repertuaro­we