Tę sztukę, która pokazuje nam rzeczywiście innego Strindberga (w "Listach Teatru Polskiego"- jedna z części nosi tytuł: "Strindberg jakiego dotąd znaliśmy") - można rozumieć bądź jako dra­mat psychopaty, któremu los zgotował rolę władcy - bądź ja­ko dramat samej władzy, jako tragedię historiozoficzną. Nie są­dzę, by możliwe było znalezienie tu jakiejkolwiek drogi pośred­niej. W "Eryku XIV" tkwią po­tencjalnie dwa zupełnie różne utwory, między którymi reżyser musi wybierać. Jeśli odczytać "Eryka XIV" jako dramat wtadzy - to dramat ten rozgrywa się między Göranem Perssonem, uosabiającym racjonalny pierwiastek historii - a królem Erykiem, którego każdy krok i każda decyzja przekreślają racjonalnie nakre­ślony przez Perssona plan dzie­jów. Wszystkie inne postaci sztuki są w tej koncepcji drugo­planowe, pełnią rolę z punktu widzenia dramaturgii sztuki - tylko przedmiotową. Podmioty są tylko dwa: Eryk i Persson. Konflikt jest za