Festiwal Teatrów Polski Pół­nocnej otworzyła polska prapre­miera sztuki Ireneusza Iredyń­skiego "Trzecia pierś" (toruński Teatr im. Horzycy). Trochę zabawnie brzmi sformułowa­nie "polska prapremiera" w odniesieniu do utworu polskiego pisarza. Dowcip niestety mimowolny, przejęzyczenia z pewnością nie ma. Toruńska realizacja "Trzeciej piersi" wypadła dokładnie w dwa lata po pierwszym wykonaniu tego utworu na scenie Schauspielhaus w Zu­rychu. Wystawiono ją potem w kilku in­nych jeszcze cudzoziemskich teatrach, zanim "dojrzała" do tego stopnia, że mogła się nią zainteresować rodzima scena. Nie pierwszy to zresztą i nie jedyny przypadek; podobny los spotkał inne sztuki Iredyńskiego i nie tylko Ire­dyńskiego. Niepostrzeżenie dramaturgia nasza stała się pozycją eksportową. My­ślę, że niemałą winę za to ponosi radio, które nie może wyodrębniać odbiorcy krajowego od zagranicznego, a ma cią­gle ambicje nadawania oryginalnej dramaturgii współ