W Teatrze Po­wszechnym w Warszawie wystawiana jest "Wy­chowanka" Aleksandra Fredry. Spektakl w reży­serii Michała Zadary jest udaną próbą połączenia oryginalnego tekstu ze współczesną formą. Tak, by w nowatorskiej oprawie nie sprofanować klasyki. Początkowo wydawać by się mogło, że forma, którą wy­brał reżyser, jest strzałem w kolano. Nieucharakteryzowani aktorzy siedzą za pulpitami i odczytują swo­je partie tekstów z kartek. Obok na scenie zbudowano drugą scenę - miniaturo­wą - na której odczytywa­ne przez aktorów teksty od­grywają lalki. Nie mamy tu więc, wydawać by się mogło, zaangażowanego aktorstwa. Emocje przepuszczone przez tę niecodzienną formę wyda­ją się tu dozowane. Dziwacz­nym zabiegiem są stroje bo­haterów - zarówno aktorzy, jak i lalki, ubrani są zgodnie ze współczesną luźną stylistyką. A przecież tragikome­dia Fredy opowiada o szlach­cie i jej zwyczajach. Obnaża­jąc przy tym marne obycza­je, obłudę