Podczas Zakopiańskich Prezentacji Artystycz­nych towarzyszących pogrzebowi Stanisława Ignacego Witkiewicza, Teatr Polski z War­szawy wystawił dwukrotnie na tamtejszej scenie "Stasia" Jerzego Jarockiego w reżyserii Gustawa Holoubka. To "odgrzewanie" spektaklu z ubie­głego sezonu okazało się niezwykle aktualne i potrzebne. Aktualne, bo wszystko niemal w tym czasie w podhalańskiej stolicy koncentrowało się wokół ważnego wydarzenia jakim było sprowa­dzenie prochów wybitnego choć kontrowersyj­nego artysty. Potrzebne zaś dlatego, że w od­czuciu społecznym Witkacy istnieje jako ekscen­tryczna firma portretowa w jednej osobie a le­genda o nim zasadza się głównie na plotkach o narkotycznych orgiach. Sztuka Jarockiego tej legendy bynajmniej nie rozwiewa - bo i po co? Utwór Jarockiego niełatwo poddaje się klasy­fikacji. Po trosze jest to biografia, rozpisana na głosy sceniczna opowieść, po trosze montaż ma­jący służyć jak najpełniejszemu przedstawieni