Otwarcie Centrum Sztuki Japońskiej w Krakowie, obchodzone z fanfarami i wizytą pary książęcej z Japonii, stało się dobrą okazją do przybliżenia polskiej publiczności teatru Kraju Kwitnącej Wiśni. Uczynił to niejako z obowiązku Andrzej Wajda, współfundator (nagroda pieniężna miasta Kyoto) Centrum, dzięki czemu wielbiciele teatru zyskali możliwość, rzadkiego na polskich scenach, obcowania z egzotycznym, a jednocześnie bardzo europejskim, współczesnym dramatem japońskim.

Andrzej Wajda wyreżyserował w Starym Teatrze cztery jednoaktówki Yukio Mishimy, pisarza uwikłanego w reminiscencje tradycji cesarsko-samirajskiej Japonii. Sam Yukio Mishima służyć może za "stereotyp" japońskości w oczach Europejczyka. W kwiecie wieku i literackiej sławy popełnił w 1970 r. seppuku. Nikomu tak dobrze jak jemu nie udało się połączyć klasycznej formy wynikającej z tradycji ze współczesną treścią za pomocą parafrazy. Zabłysnął znajomością języka klasyki i wizją świata, w której zacierają się granice pomiećmy etyką a estetyką. W Polsce trzy jednoaktówki Mishimy ("Wachlarz", "Jesteś piękna" i "Adamaszkowy bębenek") wyreżyserował w Teatrze Współczesnym w Warszawie w roku 1965 Tadeusz: Łomnicki. Wajda wziął na warsztat cztery jednoaktówki: "Wachlarz", "Szafa", "Pani Aoi" i "Adamaszkowy bębenek". Inscenizacja sprawia wrażenie wyszlifowanego i wysmakowanego klasycznego teatru (łączącego dramat świata materialnego ze