Choć trudno dostępna, ale jest. Wydały ją właśnie "Iskry" w dobrym przekładzie Michała Jagiełły. Mamy więc możliwość lektury słynnych Rybakowskich "Dzieci Arbatu", znanych u nas dotąd tylko z przedruków prasowych. Książki ważnej przede wszystkim ze względów pozaliterackich. Książki, której można wytknąć niejedno uproszczenie w płaszczyźnie zarówno fabuły, jak i historii. Zresztą trzeba powiedzieć, że adaptacja teatralna Siergieja Kokowkina, ograniczając wiele powierzchownych analiz jednocześnie wprowadza rozmaite perspektywy samego zjawiska stalinizmu. Tym też stylem tłumaczy się struktura przedstawienia Jerzego Krasowskiego (Teatr Narodowy - Mała Scena). Dominują krótkie ujęcia, dialogi, które nie chcą ilustrować fabuły. Zamiast stalinowskich monologów (bronionych co prawda przez Rybakowa prawdopodobieństwem konkretnego czasu akcji) słychać autentyczne wypowiedzi Stalina. Przypisane do losu Saszy Pankratowa - służą równocześnie