Jacek Kopciński, "Nasłuchiwanie. Sztuki na głosy Zbigniewa Herberta". Biblioteka "Więzi", Warszawa 2009

1 Jacek Kopciński to od niemal dziesięciu lat najbardziej konsekwentny i pilny komentator dramatopisarskiego wątku twórczości Zbigniewa Herberta. W roku 2000 opublikował dwa ważne szkice interpretacyjne: "Co jest za tą ścianą (o Drugim pokoju)" oraz "Rejestracje i rytuały (o Laiku)". Kilka lat później przedstawił artykuł poświęcony "Rekonstrukcji poety". Wreszcie w roku 2008 - przy współudziale Grzegorza Wroniewicza - zaproponował czytelnikom nowe, krytyczne wydanie Herbertowskich dramatów, opatrzone aparatem egzegetycznych przypisów, wzbogacone o jeden utwór wcześniej niepublikowany. Ale najistotniejsza nie jest tu sama częstotliwość naukowo-edytorskich inicjatyw Kopcińskiego. Ważniejsze, że z rozproszonych, komentatorskich wystąpień już od dawna wyłaniał się zarys pewnego projektu myślenia o badanym dramatopisarstwie. Kwestionowanie oczywistości podziału na dramaty sceniczne i słuchowiska oraz na sztuki poetyckie i sztuki naturalistyczne, eksp