Na pierwszy rzut oka wydaje się, że "Krawiec" i "Operetka" są o tym samym: o starym - jak świat - kole historii, które, obracając się, zmienia się nieco, ale przecież powraca do punktu wyjściowego. Tak zdaje się są­dzić Małgorzata Szpakowska w szkicu "Krawiec i Operetka: wykroje i wzory", drukowanym w listopadowym numerze "Dia­logu" z 1977 roku. Bo rzeczywiś­cie: pomysł przedstawienia pro­blematyki kulturowej, ba, me­chanizmu historii w kategoriach stroju, poprzez metaforę kostiu­mu - tak idealnie spokrewnia "Krawca" z "Operetką", iż prze­stajemy dostrzegać to, co różni oba dramaty i to w sposób istotny. Mrożek napisał "Krawca" w 1964 roku, tuż po "Tangu", ale wówczas - "przygnieciony" suk­cesem "Tanga" - zrezygnował z publikowania tego utworu; wy­dał mu się on zbyt błahy, nie we wszystkim udany. Wkrótce pojawić się miała "Operetka" (1966 r.), by przejść tryumfalnie przez sceny. Sukces dramatu Gombrowicza, niemal identycz­ność niektór