Nareszcie. Kanon Teatru Telewizji do­pełnił się dramatem, który ze względu na swe wartości literackie i znaczenie dla teatru daw­no powinien się tam znaleźć. I dodajmy od razu, że dopełnił się realizacją nietuzinkową. Sztuka Anskiego to czołowe dzieło dramaturgii jidysz, mające dla żydowskie­go teatru niemal takie znaczenie jak dla na­szych scen dramaty wielkich romantyków. Według ludowych wierzeń żydowskich dybuk to duch zmarłego, który nie chcąc opu­ścić tego świata, wstępuje w ciało żyjącej oso­by. W dramacie Anskiego spotyka to młodą dziewczynę szykującą się do zamążpójścia, z którą jednoczy się duch zakochanego w niej za życia biednego studenta jesziwy. Ta romantyczna historia byłaby tylko kolejnym powieleniem znanego sentymen­talnego schematu, gdyby nie przesycenie jej duchem i atmosferą świata chasydów. Zrodzony bowiem w połowie XVIII wieku na wschodnich krańcach Rzeczy­pospolitej chasydyzm był nie tylko ruchem re