Drzewo Jaroslava Langera przeżyło wszystkie swoje premie­ry w Polsce: pierwszą publika­cje w druku (Dialog w 1962 r.), pierwszą realizacje telewizyjną (Łódź 1965 r.), a ostatnia sztuka weszła - jak to się mówi- na deski Sceny Prób Teatru Dramatycznego. Myślę, że nie jest to dziełem przypadku. O wiele bardziej był­bym skłonny przypisać owe fak­ty związkom Langera z Polską. Nie chodzi przy tym o związki najbardziej widoczne. niejako publiczne; wiadomo, że od czter­nastu lat Langer zajmuje się po­pularyzacją dramaturgii polskiej w Czechosłowacji, że ma na swym koncie około 30 przeło­żonych utworów, zarówno z kla­syki (Fredro, Zapolską), jak i autorów współczesnych (Sza­niawski, Tuwim), że wreszcie je­mu przypisać należy zasługę wprowadzenia na sceny CSRS Mrożka czy Abramowa, i to na długo przedtem, zanim ich naz­wiska były znane szerokiej pu­bliczności. Nie są to związki "protokolar­ne". Langer po prostu przesiąkł polszczyzną