Ceremonia zaślubin Krzysztofa i Moniki. On, syn Teresy i Andrzeja, czyli małżeństwa szczęśliwego, choć okaleczonego, bo ojciec zginął podczas ostatniej wojny; ona, córka Anny i Stefana, czyli małżeństwa nieszczęśliwego wskutek rodzącej się obcości i rozpadu. I oto wszyscy z wyjątkiem Andrzeja, choć przecież i on jest w jakiś sposób obecny, spotykają się w kościele podczas uroczystości zaślubin. Następuje wstrząs, rodzaj katharsis. Teresa, Anna i Stefan odtwarzają - zdarzenie po zdarzeniu - dzieje swojej miłości. Teresa jeszcze raz przeżywa rozterkę, niepewność siebie i męża, aż do momentu, w którym oboje pojęli, że - używając słów Karola Wojtyły - miłość "ta jest właśnie dar, który się odbiera i który się oddaje na tym samym poziomie i wedle tej samej miary". Stefan i Anna nie potrafili sobie tego daru ofiarować, nie umieli odzwierciedlać "absolutnego istnienia i Miłości". Czy mają szansę? Być może, skoro Stefan powie: "J