"Długonogie kłamstwo" na bydgoskiej scenie było polską prapremierą włoskiej komedii. Prapremiery witać należy jako po­chwały godny przejaw podejmowania ryzyka artystycznego. Także fakt zaprezentowania nam po raz pierwszy sztuki mającej cechy włoskiego stylu neorealistycznego powinien być zanotowany z uznaniem przez miłośników teatru. Z bogatej literatury dramatycznej Włoch popularyzowany był u nas no wojnie prawie wyłącznie XVIII-wieczny Goldoni. Ograniczać repertuar włoski do Goldoniego to jednak mniej więcej to samo, jakby komedię polską miał re­prezentować we Włoszech wyłącznie Fredro. Eduardo de Filippo w Warsza­wie ("Rzym - miasto milionerów") i Bydgoszczy jest zapowiedzią śmielsze­go sięgania do współczesnego obcego re­pertuaru. Że przy tej okazji pokazano na naszej scenie utwór neorealistyczny, charakterystyczny dla stylu nadającego obecnie ton współczesnej sztuce wło­skiej - należy uznać za trafne pociąg­nięcie re