WIELKA szkoda, że dopie­ro teraz wspaniały utwór dramatyczny Georgesa Bernanosa "Dialogi karmelita­nek" trafił na nasze sceny. Wy­stawiony dziesięć lat temu mógł­by stać się ważnym wydarze­niem w naszym życiu intelektu­alnym - swoistą przypowieścią o wierności i niezłomności. Cóż, nie można było grać tej wieloznacznej sztuki, jednego z ważniejszych dokonań w euro­pejskim teatrze poetyckim naszego stulecia. Bernanos napisał "Dialogi karmelitanek" cztery miesiące przed swoją śmiercią w roku 1948. Jest to więc jakby testament artystyczny wiel­kiego pisarza. Przy całej wielozna­czności sensów i interpretacji, można powiedzieć, że "Dialogi karmelita­nek" stanowią rodzaj intelektualne­go wyzwania dla czytelników (i wi­dzów) tego dramatu. Człowiek powi­nien umieć pokonać swój strach i okazać wierność sprawie, w którą wierzy, w momencie ostatecznym - zda się mówić Georges Bernanos. Akt męczeństwa zakonnic z Compiegne można od