Wchodząc na widownię widzimy, że już coś się dzieje: na scenie wielka, starożytna maska teatralna, a w jej oczodołach, ustach i wokół niej kręcą się aktorzy. Za chwilę, błaznując, przywitają nas i zaproszą na cu­downe przedstawienie o pięknej, acz okrutnej, księżnicz­ce Turandot. Błaznująca czwórka to dobrze znane postacie z commedia dell' arte: Pantalon, Tartalja, Truffaldino i Brigella. Uwaga, uwaga, a oto zo­baczycie państwo wspania­łych artystów, którzy za po­mocą swego kunsztu wycza­rują przed wami owa ucieszną opowieść! Maska unosi się w górę, a my przez chwilę obserwujemy chiński teatr cieni na olbrzymim białym parawanie. To jakby po­większony, starochiński delikatny malunek tuszem na zwoju jedwabiu. Ale nie ma czasu na podziwianie fine­zyjnego rysunku. Rusza obrotówka, i trzask - przez dziu­rę w malowidle wyskakuje pierwsza postać: to pan Woj­ciech {#os#441}Osełko{/#} (aktorzy są w swoich prywatnych ubra­niach), który o