Major huzarów wraz z serdecznymi przyjaciółmi z pułku spędza wolny czas w swym wiejskim majątku. Wojacy czują się znakomicie we własnym towarzystwie, będąc z najgłębszego przekonania zatwardziałymi kawalerami. Sielankę kawalerskiego gospodarstwa zakłóca przyjazd sióstr majora otoczonych zastępami damskiej służby. Dom zostaje przewrócony do góry nogami, a męskie przyzwyczajenia i rozrywki idą w kąt. Paniom udaje się zbałamucić bohaterów, że nawet major odmienia gruntownie swój pogląd na małżeństwo i gotów jest ożenić się ze swą młodą siostrzenicą, zakochaną zresztą w jego podwładnym. Szczęśliwy finał wyjaśnia nieporozumienia, jakie wśród przyjaciół posiała kobieca przebiegłość. Krytyka chciała w tym utworze Aleksandra Fredry widzieć komedię narodową, wskazując na wprowadzenie postaci oficerów polskich jako bohaterów oraz na istnienie licznych realiów odtwarzających życie żołnierskie. Szczegóły te autor zaczerpn�