Wampiłow napisał kilka sztuk. Nie napisze już żadnej. O wiele przedwczesna śmierć sprawiła, że nie spełnił siej do końca wielki ta­lent. Jego dramaturgia, wyrastają­ca z klimatu najlepszych rosyj­skich tradycji literackich, zazna­czona jest piętnem indywidualno­ści autora. Szukał swego miejsca na styku gatunków, żeniąc śmiech ze łzami, niemal doraźną satyrę z dramatem postaw, lirykę z grote­ską... Możliwe, że wyrósłby na pi­sarza o tak indywidualnym nie­powtarzalnym obliczu, jak Cze­chow lub Gogol. W stadium zaląż­kowym zapowiedzi wielkości zdra­dza już jego debiutancki utwór sceniczny "Rozstanie w czerwcu". Byłby to może zaledwie godny - należnej debiutantowi - poch­wały komediowy utwór (z saty­rycznymi inklinacjami), wyprowa­dzony ze współczesnych realiów, a przedstawiający konflikt postaw, prezentowanych przez antagoni­stów: kompromisowego rektora i walącego prawdę w oczy studen­ta i prowadzący do morału, że kto raz w