Albert kocha Charlotte i Werther ją ko­cha. Jej zaś wydaje się, iż darzy uczuciem tego pierwszego, na dodatek obiecała umierającej matce, iż poślubi Alberta. Werther nie chcąc być rywalem przyjacie­la usuwa się w cień. Prawdziwa miłość do­chodzi jednak do głosu. Już po ślubie Charlotta orientuje się, dla kogo napraw­dę bije jej serce. Werther zaś wraca z dale­kiej podróży, by raz jeszcze zobaczyć uko­chaną. Potem pozostaje mu tylko zastrze­lić się z broni, którą pożyczył mu były przyjaciel, a obecny maż Charlotty. Tak też można opowiedzieć dzieje nie­szczęśliwej miłości Werthera do Charlotty, a kolejność zdarzeń została zachowa­na. Tyle tylko, iż nikt nie pojmie, dlacze­go Werther był idolem młodzieńców epoki romantyzmu, a ówczesne panny marzyły, by ktoś je kochał tak jak on Charlotte. Nie ma również w tym stre­szczeniu poetyckiego klimatu muzyki Julesa Masseneta, który w kilkadziesiąt lat po opublikowaniu powieści G