Krzysztof Gruszczyński, któ­ry już dał dowody swego tak­że i komediowego talentu, wpadł obecnie na zabawny pomysł wykpienia mody na konkursy quizowe. Był taki czas, gdy quizy stały się zja­wiskiem, przyciągającym uwagę socjologów i pisarzy. Roger Caillois, w książce po­święconej filozoficznemu i społecznemu znaczeniu róż­nych gier współczesnych, mó­wi o mistrzach quizu w radio czy telewizji jako o bohate­rach tłumu amerykańskiego, na równi z gwiazdami filmo­wymi (a w Anglii - z kró­lem czy królową). U nas ni­gdy owe quizy nie nabrały takiego znaczenia; są raczej traktowane na pół humory­stycznie. Nic więc dziwnego, że Krzy­sztof Gruszczyński od tej wła­śnie strony spojrzał na rozgrywki, czy zawody quizowe. Dostrzegł ich śmiesznostki, na nie przede wszystkim posta­wił w nowym swym utworze pt. Quiz. Zabawna jest sytu­acja wyjściowa: spokojny i skłonny do sybarytyzmu bu­chalter, uwielbiający poobie­dnie drzemki, zostaje wbrew