Wkrótce upłynie 20 lat od tragicznej śmierci Alek­sandra Wampiłowa. Śmierci - jeśli tak można powiedzieć - przypadkowej, albowiem ratując czyjeś życie utonął w Bajkale, mimo iż potrafił do­skonale pływać i świetnie znał to jezioro (pochodził wszak z Irkucka). Wampiłow podobno był, czło­wiekiem cichym i nieśmiałym. Jednak jako pisarz wcale nie był "cichy i nieśmiały", w swoich utworach ostro i bez­kompromisowo ukazywał współczesną mu rzeczywistość. Mimo młodego wieku był do­skonałym obserwatorem życia znawcą ludzkich charakterów. Stworzone przezeń postaci są przejmująco prawdziwe. Uwa­ża się go za kontynuatora Cze­chowa. "Polowanie na kaczki" na­leży do rzadziej wystawia­nych sztuk Wampiłowa. Podobnie jak w innych utworach, tak i tutaj groteska miesza się z tragizmem i liryzmem, a spięcia charakterów towa­rzyszą nagłym zwrotom akcji. Uwaga reżysera skupiła się na głównym bohaterze spek­taklu, Ziłowie. To zwłaszc