Czechow - wielkie nazwisko w dziejach światowej dra­maturgii i światowego teat­ru. Od czasu kiedy na prze­łomie wieków Konstanty Stanisławski wystawił "Me­wę", "Wujaszka Wanię", "Trzy siost­ry"; wreszcie "Wiśniowy sad", ciąg­nie się nieustanny spór jak go wy­stawiać. Jaki kształt sceniczny zna­leźć dla tych niewesołych komedii, o których "komediowość" dopominał się sam autor. Co widzieć o owych sztukach - sentymentalną opo­wiastkę o trzech prowincjonalnych pannach, marzących bezskutecznie o powrocie do upragnionej Moskwy? Drapieżną w społecznych diagnozach historię zawiedzionej w swych uczu­ciach wielkiej damy, zmuszonej przez prawa nieubłaganej ekonomii do pozbycia się wiśniowego sadu? Streszczenia tych utworów, ściągnięte do anegdoty, stawiają ich autora w rzędzie jednego z wielu pisarzy tamtej epoki, naturalizmu w litera­turze i w naukach przyrodniczych. Epoki dowiadywania się przez czło­wieka o so