Jan Drda to już dziś klasyk literatury czechosłowackiej, klasyk żyjący, który jeszcze trzyma się zdrowo. Jego "Igraszki z diabłem" nie schodzą ze sceny nie tylko w je­go ojczyźnie, ale między innymi i u nas; od słynnej Schillerowskiej prapremiery polskiej w ro­ku 1948 są nieustannie grane przez nasze teatry zawodowe i amatorskie. Telewizyjna adapta­cja Tadeusza Aleksandrowicza z końca minionego roku w pełni potwierdziła żywotność tej sztuki. Jej siła, jak w ogóle siła wszystkiego co wartościowe w literaturze czechosłowackiej, pły­nie z nierozerwalnego związku twórców tego kraju z ludem i jego prostą, optymistyczną filo­zofią. Jest to filozofia humanistycz­na, która w ludowej mądrości czechosłowackiej jest zawsze wyrazista. W paraboli scenicznej Drdy widzimy to dobitnie; po­czucie wartości i sprawiedliwości mają tylko ludzie nie pozba­wieni wad, nieidealni i przez to tym bardziej sympatyczni. Bo mądrzy w tej sztuce i chytrzy są zarówno d