Teatr Zagłębia w Sosnowcu: CZARUJĄCA SZEWCOWA Federica Garcii Lorki. Przekład: Zofia Szleyen. Reżyseria: Henryk Adamek, scenografia: Wojciech Jankowiak, kostiumy: Marta Hubka, układ tańców: Grażyna Adamczyk. Premiera 17 X 1998.

Wchodzących na premierę "Czarującej szewcowej" witała andaluzyjska muzyka. W foyer - gitarzyści, chłopiec z kastanietami. Aktorki i aktorzy w czerni lub bieli skupiali się na ruchu - unosili stopy, opuszczali, wybijali ostre rytmy. Czarowano nas po lewej stronie od wejścia. Tłem były duże szyby i szklane drzwi prowadzące do kasy. Pani kasjerka robiła swoje. Ktoś odbierał zaproszenie. Ktoś inny prosił o wejściówkę. Po "naszej" stronie oferowano (jak gdyby w zgodzie ze wskazaniami podręczników do marketingu) próbkę. Namiastkę teatru. Nagły prolog miał już dwie publiczności. Jedna stała o krok, dwa. Inna spoglądała z dystansu. Jeżeli ktoś po drugiej stronie szyby nie wybierałby się na spektakl, byłby i tak widzem. Zobaczyłby jednak wyłącznie akwarium z poezją. W pewnej chwili zabawa przeniosła się na scenę. Lorca nazwał swą sztukę "jaskrawą farsą". U progu, przy zapalonych światłach widowni, jaskrawo upominała się o swoje jakaś kultu