Przesłanie, które Józef {#os#5112}Szajna{/#} kieruje pod adresem publiczności, niewątpliwie do niej dociera. Świadczy o tym zarówno skupione milczenie zapadające w teatrze po zakończeniu przedstawienia, jak i trafne na ogół odczytanie przez krytykę ogólnego sensu: Cervantes i Don Kichot w jednej osobie to równocześnie rzecznik autora widowiska, który wypowiada się na temat sytuacji twórcy jako przewodnika ludzi - nie bez odniesień do spraw polskich i do naszych czasów. Warto się w związku z tym zastanowić, w jaki sposób Szajna tak dobrze osiągnął zamierzony cel, przemawiając po raz pierwszy nie tylko jako scenograf i scenarzysta, ale również jako autor dramatyczny. Na jego korzyść działa coraz silniej - z każdym rokiem - docieranie do powszechnej świadomości przemiany, jakie dokonały się w teatrze w ciągu minionych trzech ćwierci naszego stulecia. Jedno z podstawowych zjawisk stanowi tu przeniesienie do całości dzieła teatralnego zasady poety