W 1973 r. Stanisław Dygat i Andrzej Jarecki wymyślili, że warto by napisać scenariusz na podstawie mało znanego i być może nieprawdziwego epizodu z życia Fryderyka Chopina: W 1832 r., tuż po upadku Po­wstania Listopadowego, zniechęcony Chopin postanowił wy­emigrować z Paryża do Amery­ki. Kupił nawet bilet na statek. Przed zaokrętowaniem błąkał się głodny po paryskich bulwarach i tam spotkał Walentego Radziwiłła, który zabrał zabiedzonego kompozytora na przyję­cie do Rothschildów. Po obfitej kolacji Chopin za­siadł do fortepianu i zagrał tak, jak to on potrafił. Natychmiast posypały się zamówienia na le­kcje muzyki, zaproszenia na in­ne przyjęcia i kompozytor zre­zygnował z wyjazdu. Niektórzy biografowie Chopi­na uważają, że ta historia nigdy się nie wydarzyła. Tak twierdzi m.in. Adam Zamoyski w swojej książce wydanej przez PIW w 1990 r. Dygat i Jarecki wpadli na po­mysł opisania dalszych losów kompozytora w Nowym Świecie, al