Autor: Michaił Bułhakow. Scenariusz tv i reżyseria: Krzysztof Zaleski. Muzyka: Alosza Awdiejew. Występują: Maria Pakulnis (Zojka), Janusz Gajos (Ametystów), Tadeusz Huk (Obolianinow), Andrzej Grabowski (Gęś-Ładowny), Zbigniew Kosowski (Bandolet), Dominika Bednarczyk (Ałła), Agnieszka Schimscheiner (Mamuśka, Madame Iwanowna, Błażej Wójcik (Cherubin), Andrzej Hudziak (Handzaliń), Tamara Arciuch, Iwona Budner, Monika Chomicka, Beata Kłosowska, Barbara Kurzaj (Modelki), Tomasz Międzik, Marcin Kuźmiński, Andrzej Konopka, Zbigniew Dziduch, Marek Łątkowski (Nieznajomi) oraz Alosza Awdiejew
Ballada teatralna według "Mieszkania Zojki" Michaiła Bułhakowa (1891-1940). Sztuka napisana w 1925 r., równocześnie z powieścią "Psie serce", opublikowana dopiero w 1987 r., miała więcej szczęścia - grano ją w 1926 r., w Teatrze im. Wachtangowa, zanim wszystkie utwory Bułhakowa objął zakaz druku i wystawiania. Z pozoru "Mieszkanie Zojki" wydawało się utworem typowym dla okresu NEP-u, który był jedyną i krótkotrwałą próbą ekonomicznego otwarcia gospodarki komunistycznej w stronę prywatnej inicjatywy. Na użytek cenzury Bułhakow wystylizował sztukę na satyrę przeciwko obrzydliwej mentalności burżuja, którego zwycięska rewolucja dopada nawet w prywatnym mieszkaniu, gdzie też knuje intrygi i spiskuje przeciwko władzy. Jednak farsa o strasznych mieszczanach, odczytana w kontekście innych jego dzieł, odsłania takie same, charakterystyczne dla pisarstwa Bułhakowa cechy: przenikliwy zmysł satyryczny, dowcip dialogu, umiejętność konstruowania sytuacj