"Umarła kasta" Adriano Marenco w reż. Iwony Jery w Teatrze Nowym w Krakowie. Pisze Maciej Stroiński na blogu teatrjestcute.pl.

Chciałbyś być jak Strzępka, ale bułą sypnęli na "wokół Kantora". I rób w takich warunkach to swoje in your face! Produktem kompromisu jest akademia szkolna, godzinny apel symultaniczny na siedmioro aktorów z chórem. Są kompletnie sztuczni, czyli jeśli dobrze rozumiem, kantorowscy, & to ma być śmieszne. Tytuł również podle grantu. Na starcie patchwork z Mickiewicza, Norwida, Wyspiańskiego i tych tam usual suspects. Scenariusz ogólnie importowany z Włoch. Jeśli "apel", to "w sprawie", na przykład w ulubionej sprawie artystów, w sprawie "kto ma więcej". "Patrzenie władzy na ręce" rozwiązali nieskomplikowanym fochem. Że polityka to musztra i udawanie, że dog eat dog, że "władza zna moc kremówki", że "pisiuary". Plus tożsamościowa beczułka z "mieszczuszków". Mają tego więcej, tych bon motów. Choćby: "nuda to nasz największy sojusznik". To niby nie jest samokrytyka, tylko szyderstwo z kogoś innego, ale widownia wie swoje. Główną częścią scen