Przyjechali do Łodzi po krótkim pobycie w słupskim Teatrze Dramatycznym: garstka aktorów i Paweł Nowicki, absolwent Wydziału Reżyserii łódzkiej Szkoły. Dostali mały budynek przy ulicy Kopernika, siedzibę dawnego Teatru Ziemi Łódzkiej, stary, zniszczony budynek, o którym wszyscy zapomnieli. Był rok 1983, więc do nazwy Teatr Studyjny dodali datę, na pamiątkę. Zaczęli spektaklami dwóch reżyserów współtworzących nowy teatr: Kordianem w reżyserii Zbigniewa Micha i Sztuką bez tytułu. Publicznością Lorki w reżyserii Nowickiego. Opisywać spektakle, które przeminęły, które trwają w pamięci zaledwie kilku osób? Nastroje, emocje, atmosferę, wszystko razem? To trudne. Niezapomniana rola Jarka Dunaj a grającego Kordiana współczesnego, dziwnie bliskiego, którym targały niepokoje nie tyle romantycznego bohatera, co młodego, wrażliwego człowieka. Drugim spektaklem Micha był Kalafar, przedstawienie na podstawie tekstów Witkacego. Pierwsza część o