Adaptacje sceniczne utworów epickich budzą z góry dużo za­strzeżeń i kontrowersji, zwłasz­cza gdy w grę wchodzi dzieło o renomowanej sławie. Teatr i re­żyser decydujący się na adapta­cję mają świadomość, że wcho­dzą na teren podminowany... Jeżeli więc Teatr Polski w Bydgoszczy i jego dyrektor Grze­gorz Mrówczyński przygotowali na sześćdziesięciolecie stałej sce­ny polskiej w tym mieście, pre­mierę widowiska "Ścięte drzewa" według "Sławy i chwały" Jarosła­wa Iwaszkiewicza, to fakt ten musi mieć swoje istotne przyczy­ny. Nie jestem w stanie ich wszystkich zgłębić, niemniej po­próbuję. Wydaje mi się, że na jubileusz poszukiwano pozycji repertuaro­wej, która w pewnym stopniu odzwierciedlałaby dzieje naszego narodu zawarte w przedziale cza­sowym ostatnich sześćdziesięciu lat. Gdy 4 września 1920 roku na otwarcie polskiego teatru w Bydgoszczy Wanda Siemaszkowa - będąca pierwszym jego dyrek­torem - i Józef Karbowski wy­staw