To przedstawienie udowadnia, że poszukiwanie oryginalności za wszelką cenę prowadzi na manowce, a konkretnie prosto na, śmietnik. Reżyser chcąc - jak się wydaje -przygotować najmłodszych widzów do kryzysowej rzeczywistości, przy­jaciół dzieci, znanych z książek Alana Aleksandra Milne, uczynił grupą włó­częgów błądzących po obdrapanym i brudnym podwórku zamiast po wspaniałym Stumilowym Lesie. Ak­torzy sami bawili się znakomicie, za­pominając o widowni. Widocznie ta­kie zwyczaje panują na podwórku zwanym "Lasem".