Właściwie tytuł tej sztuki mógłby brzmieć "Po burzy". I to nie tylko dlatego, że akcja jej rozpoczyna się po burzy, w momencie, kiedy na skutek magicznego zaklęcia mądrego czarodzieja Prospera statek, wiozący króla Neapolu wraz z jego świtą, zatonie, a rozbitkowie rozproszą się po zaklętej wyspie. Sztukę tę wraz z "Cymbelinem'' i "Opowieścią zimową", jako niemal ostatnią napisał Szekspir już po burzy twórczej, która przez cale lata gnała go po oceanach doświadczeń i genialnych osiągnięć. Pozostały już za nim dramatyczne rozterki hamletowskie, okrzyki umierającego Ryszarda, zbrodnie Makbeta i Jagona. Życiowa łódź Szekspira wpłynęła do przystani spokojnej wyspy nazwanej "mądrym starzeniem się" Na świat i jego zjawiska spogląda teraz pisarz, jak gdyby z innego brzegu. Stąd ta pełna mądrości filozofia Prospera, stanowiąca jak gdyby wykładnik uczuć i nastrojów autora. Stąd jego cicha rezygnacja i melancholijne za dumanie nad zagadni