Jedyna chyba w ostatnich czasach realizacja Powszechnego, na której nie umiera się z nudów. Niby baśń dla dzieci, ale jednak radziłabym przed­stawienie obejrzeć i dorosłym, a może przede wszystkim im. To naprawdę duża sprawa bez natrętnego dydakty­zmu, mówić o skomplikowanej psychi­ce dziecka i o tym, jak łatwo może ją zwichnąć nieumiejętne zachowanie ro­dziców. Poza tym przykład, że jak ma się dobry tekst, to całość trudniej zepsuć.