"Buffalo Bill" Arthura Kopita należy do tego nur­tu najnowszej dramatur­gii amerykańskiej, z któ­rego nie dotarł na nasze sceny właściwie ani jeden utwór. Kopit - rówieśnik Albee'go, dziś już trzydzie-stoośmioletni, w "India­nach" wkroczył na teren ostrego rewizjonizmu w stosunku do historii Sta­nów Zjednoczonych, rewi­zjonizmu uprawianego dziś z pasją przez najmłodsze pokolenie amerykańskich dramaturgów. To już nie podważanie świętego war of life, penetracja obycza­jowa, krytyka stosunków społecznych znanego u nas dobrze Albee'go, lecz pró­ba sięgnięcia głębiej - aż do podstaw, na których wyrosły amerykańska po­tęga i amerykański styl życia. "Buffalo Billa" (w ory­ginale sztuka nosi tytuł "Indianie") wprowadził na nasze sceny warszawski Teatr Powszechny. Rzecz napisana przed siedmiu la­ty miała prapremierę w Aldwych Theatre w Lon­dynie, grana była później w Waszyngtonie, ostatnio reżyser Robert Altman przystąpił do kręceni