To opowiadanie Jerzego Andrzejewskiego stało się przedmiotem niejednej już rozprawy, a kolejne roczniki kandydatów na polonistów, analizując jego konstrukcję, próbują dociec reguł organizujących narrację nowoczesnej prozy. Ale przecież "Bramy raju" nie są tylko filologiczną ciekawostką. Opubliko­wane w 1960 r. stały się ważnym wydarzeniem arty­stycznym, należą do tego nurtu, który zwykło się ok­reślać mianem literatury rozrachunkowej. Dziś cały in­teresujący dorobek Andrzejewskiego zdaje się od­chodzić do historii, ale może właśnie ta opowieść o krucjacie dziecięcej jest ważna i teraz, gdyż w gruncie rzeczy dotyka spraw związanych z relacjami między jednostką a masami, traktuje o wierze w pewne idea­ły, o posłuszeństwie i przywództwie, o zgodności między deklaracjami a rzeczywistymi motywami ludz­kiego postępowania. Jak jednak przełożyć te słynne dwa zdania, z któ­rych zbudowane jest opowiadanie, na język muzyki? Jak pokaz