"Król" Szczepana Twardocha w reż. Moniki Strzępki w Teatrze Polskim w Warszawie. Pisze Maciej Stroiński w Przekroju.

Przedwojennemu dziecku żydowskiemu warszawska mafia skasowała tatę. To były czasy honoru gangsterstwa, więc go tak nie zostawili. Biorą chłopaka na wychowanie, a on o tym opowiada jako Żyd już powojenny. Spektakl zawiera lokowanie zwrotów akcji. Strzępka zawsze mówiła, że chce teatr robić Brechtem. Co to znaczy "robić Brechtem", wiadomo tak samo bardzo, jak co znaczy "Stanisławskim". Ale chyba się zgodzimy, że Bertolt Brecht nazywał swój PROJEKT "teatrem epickim". "Król" z Teatru Polskiego w reżyserii Strzępki jest bardzo epicki. Wielka przedwojenna opowieść gangsterska, z seksem, motoryzacją i przemocą bezpośrednią. Kolejne wydarzenia dosłownie pchają historię do przodu. MĘSKIE granie, a że tak rozpięte w czasie, od przed wojny do długo po wojnie, to uszczegółówmy, że historia jest: 1) chłopacka, 2) facecka, 3) pedalska, 4) dziaderska. Mimo swojej komplikacji zachowuje spójność, w imię zasady, że boys will be boys. Temat żydowsk