Dawno już żadna premiera na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie nie wywołała tak żywych reakcji, dyskusji, gry przekonań jak "Borys Godunow". To wręcz zdumiewające, skąd wzięło się u nas aż tylu znawców zagadnienia. Wymowa faktów jest jednak zawsze silniejsza niż słowa, dlatego wystarczy wspomnieć, że najrozmaitsze zakłady pracy, instytucje, organizacje w całej Polsce wykupiły bilety na to przedstawienie na rok z góry. Jako zajęcie dla oczu ten kolosalnych rozmiarów dramat muzyczny Modesta Musorgskiego jest mocno osadzony w kolorycie lokalnym i historii - dzięki urzekającym kostiumom i wspaniałej scenografii Andrzeja Majewskiego, dzięki wodotryskom z prawdziwą wodą w "akcie polskim" na dworze w Sandomierzu, dzięki pojawieniu się na scenie żywego konia, na którym wjeżdża Bogdan Paprocki jako Dymitr Samozwaniec, dzięki znakomicie zagranej, groteskowej scenie rodzajowej w karczmie, zdumiewającej nawet autentyzmem czkawki pijackiej Warłaama, w które