CARLO GOLDONI (1707-1793) należy do klasyków włoskiej komedii XVIII wieku, reprezentujących jej nurt realistyczny i, mimo widocznych związków z tradycją ludową i improwizowaną commedią dell'arte, przeciwstawia­jący się im zdecydowanie. Bardziej odpowiadały mu wzory francuskie - zwłaszcza Molier - i do nich chęt­nie nawiązywał w swojej twórczości. Czemu zaś sprzeciwiał się Goldoni w teatrze o tradycjach commedia dell`arte wyraził w dziele krytycznym, które weszło na scenę w 1750 r. "Il teatro comico" ("Teatr komedii"), gdzie trupa aktorów pod przewodnictwem Orazia zajmuje się wysta­wianiem farsy Goldoniego "Il padre rivale del liglio" ("Ojciec rywalem swego syna"). Tutaj wyliczył wszystkie złe nawyki na scenie, pretensje po­szczególnych aktorów, wtrącanie przez nich wulgarnych wyrażeń dla rozbawienia publiczności oraz brak moralnego celu w sztukach współ­czesnych. Widać z tego, że Goldoni marzył o teatrze, w którym drama­turg dawał wykona